Przed II wojną światową Kobyłka stała cegielniami. Wschodnie
okolice Warszawy nazywane były cegielnianym zagłębiem. Duże cegielnie
znajdowały się w m.in. w Markach Pustelniku, Ząbkach czy w Słupnie koło Radzymina.
Cegły były wyrabiane z gliny lub iłów, czerpanych z lokalnych wyrobisk. Glina
często dowożona była do cegielni za pomocą kolejek wąskotorowych. Do dzisiejszego
dnia w okolicach pozostało sporo glinianek – wyrobisk po wyczerpanej glinie,
które zostały wypełnione wodą.
Powstaniu cegielni w Kobyłce sprzyjała dobra lokalizacja
koło kolei warszawsko – petersburskiej oraz bogate złoża gliny w okolicy. W Kobyłce
głównymi cegielniami były cegielnia Źródnik i cegielnia Dyonizy. Cegielnia
Źródnik została założona jeszcze w XIX wieku. Pierwszą wzmiankę jaką udało mi
się o niej znaleźć, to ogłoszenie o jej licytacji sądowej zawarte w „Kurierze
Warszawskim” z 31 marca 1901 roku. Z ogłoszenia tego wynika, że cegielnia
Źródnik we wsi Kobyłki była własnością A. Siemiona i J. Litauera, a w jej skład
wchodził „piec bez komina i urządzeń, 6 szop, stajnia murowana i dwa domy
drewniane”.
W latach trzydziestych XX wieku dzierżawcami cegielni
Źródnik byli Wilhelm Edgar Lewy oraz Hirsz Griffenberg. Jak wynika z książki telefonicznej
z 1939 roku, Wilhelm Lewy był też dyrektorem cegielni. Należała do niego willa
na Źródniku, która przetrwała do dnia dzisiejszego, znajduje się przy ul.
Rumuńskiej 2 i jest wpisana do rejestru zabytków.
Przegląd Budowlany 1935 r. |
Książka Telefoniczna z 1939 r. |
Willa Wilhelma Lewego na Źródniku (źródło: https://wiesci.com.pl/wp-content/uploads/2015/01/palac-na-%C5%BBrodniku.jpg). |
Gdzie dokładnie znajdowała się cegielnia Źródnik - nie wiem. Zapewne w okolicach dzisiejszego osiedla i ulicy Źródnik.
Z Przeglądu Budowlanego z 1935 roku wiadomo tylko, że mieściła się gdzieś przy stacji
kolejowej w Kobyłce. Zatrudnionych w niej było w tym okresie około 100 osób. Do
dnia dzisiejszego można natrafić na cegły z tej cegielni, o czym świadczą
umieszczone na cegłach sygnatury – z nazwą cegielni lub nazwiskiem dzierżawcy.
autor zdj. Anna Warchoł |
Drugą cegielnią z Kobyłki była cegielnia Dyonizy. W latach
trzydziestych XX wieku była ona dzierżawiona przez Izraela, Icka, Jankiela i Moszka
Tejblumów z Wołomina. Moszek Tejblum prowadził w Kobyłce skład materiałów
budowalnych i opałowych.
Przegląd Budowlany 1936 r. |
Książka Telefoniczna 1939 r. |
Na stronie Dawny Wołomin można znaleźć informację, że na
prośbę magistratu wołomińskiego dzierżawcy cegielni Źródnik i Dyonizy
przekazali na początku lat trzydziestych XX wieku gruz na bieżnię podczas
budowy stadionu miejskiego w Wołominie.
Część z robotników cegielni w Kobyłce należała do przedwojennych
związków zawodowych i zapewne brała udział w licznych wówczas strajkach.
(źródło: http://dawny.pl/wp-content/uploads/2019/07/odezwa-1933-e1563426326294.jpg) |
Ponadto, w Kobyłce działała również cegielnia Helenów, ale o
niej nie udało mi się znaleźć więcej informacji.
W 1949 roku na mocy orzeczenia Ministra Przemysłu i Handlu
cegielnie Dionizy i Helenów zostały przejęte na własność państwa.
Źródła:
http://www.surowce-naturalne.pl/strona/gornicze-dzieje-warszawy
http://dawny.pl/stadion-miejski-w-wolominie/